Το κορίτσι και το χρυσόψαρο - The girl and the goldfish - La ragazza e il pesce d'oro

 

Το κορίτσι και το χρυσόψαρο - La ragazza e il pesce d'oro

     Ζούσε κάποτε σε ένα ενυδρείο ένα μικρό χρυσόψαρο, που ήταν πολύ περίεργο, ανυπόμονο και βιαστικό.

    Ήθελε συνεχώς να δοκιμάζει καινούρια πράγματα, να γνωρίζει καινούρια χρυσόψαρα, να συζητά με άλλα ψάρια, αλλά όσο περνούσε ο καιρός μειωνόταν οι επιλογές που είχε στο ενυδρείο για να ικανοποιήσει τις ανάγκες αυτές, κι άρχισε να γίνεται ευερέθιστο και νευρικό.

     Σταδιακά άρχισε να επιχειρεί μικρά άλματα κρατώντας την ανάσα του, μέχρι να νιώσει τα βράγχια του να πονάνε.

   Όλο και πιο συχνά το επιχειρούσε, ενώ τα υπόλοιπα χρυσόψαρα του ενυδρείου, σταμάτησαν να του κάνουν παρέα και έμεινε μόνο..

     Μία μέρα είδε ένα περίεργο πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι του ενυδρείου να το παρακολουθεί. Ήταν ένα κοριτσάκι γύρω στα πέντε, που το κοιτούσε συνεχώς, όπου κι αν πήγαινε. Κοιτάζοντάς την προσεκτικά, έκανε ένα από τα μεγάλα του άλματα και πέφτοντας ξανά μέσα στο νερό γύρισε να δει τις αντιδράσεις της. Αυτή χτυπούσε τα χέρια και γελούσε.

      Την άκουσε να φωνάζει τον μπαμπά της. Χτυπούσε το πόδι κάτω και επέμενε ότι έχει βρει το τέλειο χρυσόψαρο κι ότι το θέλει δικό της κι ήταν εμφανές ότι η νίκη ήταν με το μέρος της.

Το χρυσόψαρο έκανε συνεχώς τα τρελά του άλματα, ενώ η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή.

  Επιτέλους! Κάποιος που τον δεχόταν όπως ήταν και μάλιστα η ιδιορρυθμία του ήταν προσόν κι όχι ελάττωμα! Πάρε με μαζί σου ήθελε να φωνάξει, αλλά από το στόμα του βγήκαν μόνο μικρές φυσαλίδες. Κόλλησε στο τζάμι του ενυδρείου και περίμενε.

     Δεν πέρασε πολύ ώρα και το κοριτσάκι ξαναγύρισε με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο στο παιδικό της μουτράκι. Σύντομα ένιωσε να τον τραβάνε έξω με μια μικρή απόχη και τον τοποθέτησαν σε μια μικρή σακούλα με νερό. Το κορίτσι την πήρε στα χέρια και φέροντάς την απέναντι από το πρόσωπό της , του χαμογέλασε. " Θα σε πάρω μαζί μου. Θα είμαστε για πάντα μαζί. Μην φοβάσαι τρελό μου χρυσόψαρο, εγώ θα σε προσέχω".

     Παρά το άβολο ταξίδι και την ταλαιπωρία, το χρυσόψαρο ένιωθε τόσο ευτυχισμένο όσο ποτέ στην ζωή του. Φτάνοντας στο σπίτι το τοποθέτησαν σε μια μεγάλη γυάλα στο δωμάτιο του κοριτσιού. Αν και ήταν περιορισμένο και χωρίς παρέα, δεν διαμαρτυρήθηκε στιγμή.

     Το κορίτσι κράτησε την υπόσχεσή του. Κάθε μέρα το τάιζε, του μιλούσε, του γελούσε και του έλεγε ιστορίες. Το χρυσόψαρο την περίμενε ανυπόμονα και μάζευε τις δυνάμεις του για να κάνει όλο και πιο περίεργα, όλο και πιο μακρινά άλματα, ώστε να την εντυπωσιάζει. Πίστευε πως αξίζει να ξεπερνάει τον εαυτό του, να ζει περιορισμένο και να βλέπει την ζωή μέσα από την μικρή γυάλα, φτάνει να αντικρίζει το χαμόγελο της και να νιώθει αυτήν την κρυφή συνενοχή.

    Ο καιρός περνούσε. Η γυάλα άρχισε να γεμίζει βρωμιές και το κορίτσι άρχισε να αδιαφορεί. Δεν κολλούσε πλέον το πρόσωπό της στην γυάλα, δεν του χαμογελούσε κι οι ώρες που του έλεγε ιστορίες ήταν πια παρελθόν. Το χρυσόψαρο όλο και πιο συχνά έπεφτε έξω από την γυάλα στην προσπάθεια να κάνει κάτι πιο εντυπωσιακό και περίμενε τα τρυφερά της χέρια να το πάρουν και να το ξαναβάλουν μέσα, ενώ σπαρταρούσε στο τραπέζι, στο πάτωμα κι όπου αλλού τύχαινε να βρεθεί.

     Το κοριτσάκι άρχισε να το μαλώνει. " Μα γιατί δεν κάθεσαι φρόνιμα στην γυάλα σου όπως όλα τα ψαράκια; Γιατί συνέχεια χοροπηδάς και κάνεις τα πάντα μούσκεμα; Σε βαρέθηκα πια!". Όπως όλοι οι άνθρωποι και τα ψάρια είχε αρχίσει να το κατηγορεί και το μισεί για τους ίδιους λόγους ,που το είχε αρχικά αγαπήσει.

     Το χρυσόψαρο κοίταξε γύρω του. Ήταν εγκλωβισμένο σε έναν διάφανο κόσμο, που δεν είχε τίποτα να του προσφέρει. Το χειρότερο ήταν ότι αυτόν τον εγκλεισμό τον θεωρούσε τον προσωπικό του παράδεισο για τόσο μεγάλο διάστημα, που πλέον δεν θυμόταν αν είχε ζήσει αλλιώς. Μάζεψε όλες του δυνάμεις και εκτινάχτηκε έξω από την γυάλα.

    Έπεσε ακριβώς μπροστά στα πόδια του κοριτσιού. Εκείνη απέμεινε να το κοιτάζει όσο σπαρταρούσε χωρίς να κάνει καμιά κίνηση για να το σηκώσει. Πέρασαν ώρες. Όταν τελικά σταμάτησε να αναπνέει, το πήρε τρυφερά στα χέρια της και το έσφιξε πάνω στο στήθος της στο μέρος της καρδιάς.

  Περπατώντας στις μύτες πήγε ως την κουζίνα και το πέταξε στον κάδο των σκουπιδιών. Γύρισε στο δωμάτιό της και έσπασε την γυάλα πετώντας της κάτω με δύναμη. Οι γονείς της δεν μπόρεσαν να της πάρουν λέξη για αυτή την συμπεριφορά.

  Μεγαλώνοντας παρουσίασε κάποια περίεργη αλλεργία στα ψάρια. Δεν πήγαινε ποτέ διακοπές στην θάλασσα και στις λίμνες, ενώ έπινε μόνο μεταλλικό νερό. Στα σαράντα της λιποθύμησε ξαφνικά και την πήγαν για εξετάσεις. Στην ακτινογραφία θώρακος φαινόταν ξεκάθαρα, ακόμα και για τον πιο αδαή, ότι στο μέρος της καρδιάς είχε μια μεγάλη σκιά, που έμοιαζε με χρυσόψαρο..

Πηγή : http://fpparmirosedreamsagain.blogspot.gr/2009/05/blog-post_02.html

https://Kinimatografosteatro.blogspot.com/ -  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

 ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.