Οι Αστερισμοί, οι Ζωδιακοί κύκλοι και οι αριθμοί στην αρχαιότητα και τον Χριστιανισμό, του Όμηρου Ερμείδη/ The Constellations, Zodiacs and Numbers in Antiquity and Christianity, by Homer Hermeides / Gli asteroidi, i cerchi zodiacali e i numeri nell'antichità e nel cristianesimo, di Omero Ermedy

 

Ελληνική προϊστορία

Οι ζωδιακοί κύκλοι και αστερισμοί κατά την ελληνική παγανιστική θρησκεία και μυθολογία    

  Οι πρόγονοί μας ξεχώρισαν δώδεκα δυνάμεις επιρροής αντίστοιχες των Ολυμπίων θέων, η καθεμία των οποίων έχει διαφορετική ιδιομορφία και χροιά.

Τα ονόματα τους ήσαν :

Η Εστία, ο οποίος μεταγενέστερα έγινε ο Αιγόκερως

Η Ήρα, η οποία μεταγενέστερα έγινε ο Υδροχόος

Ο Ποσειδώνας, ο οποίος μεταγενέστερα έγινε οι Ιχθείς

Η Αθηνά, η οποία μεταγενέστερα έγινε ο Κριός

Η Αφροδίτη, η οποία μεταγενέστερα έγινε ο Ταύρος

Ο Ερμής, ο οποίος μεταγενέστερα έγινε ο Δίδυμος

Ο Δίας, ο οποίος μεταγενέστερα έγινε ο Καρκίνος

Ο Απόλλωνας, ο οποίος μεταγενέστερα έγινε ο Λέοντας

Η Δήμητρα, η οποία μεταγενέστερα έγινε η Παρθένος

Ο Ήφαιστος, η οποία μεταγενέστερα έγινε ο Ζυγός

Ο Άρης, ο οποίος μεταγενέστερα έγινε ο Σκορπιός

Η Άρτεμης, η οποία μεταγενέστερα έγινε ο Τοξότης

[η χρονική περίοδος δεν είναι η ιδία μεταξύ αρχαίας ονομασίας & νεωτέρας επειδή τα ημερολόγια αλλού ήσαν ηλιακά, σεληνιακά αλλά και μικτά ]

  Φυσικά, η δεύτερη ονομασία του αστερισμού δείχνει παράλληλα και την θέση της πρώτης ονομασίας του εις τον ουράνιο θόλο την εποχή που γεννήθηκε, αλλά και το διάστημα της μεγάλης εορτής του.

Αντίστοιχα γεγονότα υπάρχουν και εις την αρχαία ελληνική παγανιστική θρησκεία, με τον αριθμό 12.

  Θα αναφέρω την αστρονομική - αστρολογική έννοια που δείχνει την αντιστοιχία του ήλιου με τους ζωδιακούς οίκους και αστερισμούς σε σχέση με Θεούς, βασιλιάδες, ιερείς και ήρωες της ελληνικής μυθολογίας με τα κατορθώματα των. Και φυσικά τον αριθμό 12.

  Οι Θεοί : 12 ήσαν οι Τιτάνες σύμφωνα με τον Ησίοδο τέκνα του Ουρανού και τις Γαίας.

Έξι αγόρια: Ωκεανός, Κάος, Κοίος, Υπερίων, Ιαπετός, Κρόνος και

Έξι κορίτσια : Θυία, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Τηθύς, Φοίβη.

  Χρειάσθηκε 12 ημέρες η Λητώ ώστε να φτάσει εις την Δήλο για να γεννήσει τον Απόλλωνα και την Άρτεμη.

  Σε 12 μέρες μετά την επιστροφή του από τη Λήμνο ο θεός έριξε τον Λυκάονα, υιό του Πριάμου, εις τα χέρια του Αχιλλέως, όπου ήτο γραφτό να τον στείλει εις τον Άδη.

  Οι Θεοί του Ολύμπου ή Ουρανιώνες ήσαν 12

  Βασιλείς : 12 ήσαν οι υιοί του Ιπποκόοντος, του σφετεριστού του βασιλικού θρόνου της  Σπάρτης.

  Οι βασιλείς που αποτελούσαν το συμβουλευτικό σώμα του Αλκίνοου εις το νησί των Φαιάκων ήσαν 12.

  Οι Ιερείς : 12 «βόδια» θα θυσίαζε εις την θεά Αθηνά αν εστρέφετο εναντίον του Διομήδου και συμπονούσε την πόλη των Τρώων, τους συζύγους τους και τα μωρά παιδιά τους. Η Θεανώ, η θυγατέρα του Κισσέως και σύζυγος του Αντήνορου, ιέρεια της Αθηνάς εις την Τροία.

  Οι Ήρωες : 12 Τρώες θυσίασε προς τιμήν του νεκρού Πατρόκλου, ο Αχιλλέας

    με 12 πλοία επήρε το δρόμο της επιστροφής ο Οδυσσέας.

     12 δοκιμασίες επέρασε φθάνοντας εις την Ιθάκη μέχρι που έρχεται η στιγμή να αντιμετωπίσει τους μνηστήρες εις το παραδοσιακό αγώνισμα του Τόξου.

     Τους 12 πέλεκες εις το αγώνισμα του τόξου ετοιμάζονται εις την σειρά και ο υποψήφιος πρέπει να περάσει το βέλος απ’ την οπή και των 12 πελέκων που ήσαν στημένοι εις την σειρά ο ένας πίσω από τον άλλον.

    Ο Οδυσσέας επέρασε 12 περιπέτειες τις οποίες έπρεπε να ξεπεράσει προτού φθάσει εις την πατρίδα του την Ιθάκη.

1η) Εις την χώρα των Λωτοφάγων, 
2η) Εις την χώρα των Κυκλώπων, 
3η) Εις το νησί του Αιόλου, 
4η) Εις την γη των Λαιστρυγόνων, 
5η) Εις το νησί της μάγισσας Κίρκης, 
6η) Εις τη χώρα των Κιμμερίων, 
7η) Εις το νησί των Σειρήνων, 
8η) Εις την Σκύλα και την Χάρυβδη, 
9η) Εις το νησί του Ήλιου, 
10η) Εις το νησί της Νύμφης Καλυψώς, 
11η) Εις την χώρα των Λωτοφάγων και 
12η) Εις την χώρα των Κικόνων.

  Ο Ηρακλής μέχρι να εξαγνισθεί για το κακό που είχε κάνει εις την οικογένειά του, όπου είχε «τρελλαθεί» και τους σκότωσε, πέρασε 12 δοκιμασίες ή τα γνωστά ως κατορθώματα.

1)Το λιοντάρι της Νεμέας, 
2) Η Λερναία Ύδρα, 
3) Η Κερυνίτης Έλαφος, 
4) Ο Ερυμάνθειος Κάπρος, 
5) Οι Στυμφαλίδες Όρνιθες, 
6) Οι Σταύλοι του Αυγεία, 
7) Τα άλογα του Διομήδου, 
8) Ο Ταύρος της Κρήτης, 
9) Η Ζώνη της Ιππολύτης, 
10) Τα βόδια του Γηρυόνου, 
11) Τα μήλα των Εσπερίδων και 
12) Ο Κέρβερος του Άδου.

  Ο Βελλεροφόντης από την γέννησή του μέχρι το πέρασμά του εις τον Άδη μεσολάβησαν 12 γεγονότα.

1^ον ) Γεννήθηκε ξεπηδώντας από την θάλασσα ως ο άνθρωπος-ψάρι [πατέρας του ήτο ο Ποσειδώνας κατά την κυριότερη εκδοχή], 
2^ον ) Ο θάνατος του αδελφού του Βέλλερου από κριό, με τον κριό να ξεψυχά αμέσως μετά τον θάνατο του Βέλλερου, 
3^ον ) Η άρνηση του ήρωος εις το πάθος της Σθενόβοιας σύζυγου του βασιλέως Προίτου, 
4^ο ) Ο Ιοβάτης στέλνει τον ήρωα να σκοτώσει την Χίμαιρα, 
5^ο) Το δάμασμα του Πήγασου, 
6^ο) Ο θάνατος της Χίμαιρας,
 7ο) Η αποκάλυψη της πλεκτάνης από τη Χρυσαύγεια, 
8^ο) Η μάχη του με τους Σολύμους, 
9^ο) Η μάχη του με τις Αμαζόνες, 
10^ο ) Η μάχη του με το στρατό του Ιοβάτου και ο γάμος του με τη Χρυσαύγεια, 11^ο ) Η πτώση του από τον Πήγασο και 
12^ο ) Το πέρασμά του στο βασίλειο του Άδου.

  Εις την ελληνική θρησκεία υπάρχει ο Θησέας που σκοτώνει τον Ταύρο, έχουμε τον Μίθρα [προχριστιανικός θεός], ο ποίος σκοτώνει τον ταύρο κατά τον ίδιο συμβολισμό. Δηλαδή το τέλος τις εποχής του Ταύρου και η αρχή της περιόδου του Κριού. Δηλαδή το 2150π.Χ. έως 0.

 Ο Θησέας ο πρώτος άθλος που κάμει είναι αυτός που σκοτώνει ένα ταύρο, όπου αυτό ίσως σημαίνει το τέλος της περιόδου του Ταύρου και την αρχή της περιόδου του Κριού, δηλαδή 4.300-2150π.Χ.

  Ο Ηρακλής – ο Ηρακλής αφ’ ενός δεικνύει την περίοδος όπου έζησε με το σκοτωμό του λέοντος της Νεμέας, δηλαδή δηλώνει το τέλος της περιόδου του Λέοντος και την αρχή της περιόδου του Καρκίνου δηλαδή 8.600π.Χ. με 6.450π.Χ.

  Ο Περσέας – Ο ψαράς Δίκτυς σώζει τον Περσέα ανακαλύπτοντάς τον εντός μίας κιβωτού εις την θάλασσα, αυτό δηλώνει την αρχή της περιόδου των Ιχθύων αφού η θάλασσα τον έφερε ζωντανό, δηλαδή η ζωδιακή περίοδος 27.350π.Χ – 25.800π.Χ.

  Ο Βελλεροφόντης γεννήθηκε ξεπηδώντας από την θάλασσα ως άνθρωπος-ψάρι, αυτό δείχνει και την περίοδο που έζησε, αφού ήτο άνθρωπος – ψάρι, αυτόματα πάμε εις το ζώδιο που είναι μισό ζώο μισό ψάρι, δηλαδή την περίοδο του Αιγόκερω, δηλαδή 23.650-21.500π.Χ. Αν η γέννηση του ως άνθρωπος – ψάρι δείχνει την προέλευση του πατρός του, τότε ο χρόνος που έζησε ίσως να φαίνεται από τον θάνατο του αδελφού του Βέλλερου από κριό, με τον κριό να ξεψυχά αμέσως μετά τον θάνατο του Βέλλερου. Αυτό να δείχνει το τέλος της εποχής του Κριού και την αρχή της εποχής των Ιχθύων, δηλαδή 27.350-25.800π.Χ.

  Εδώ μπορούμε να δούμε και τις περιόδους που κυριάρχησαν οι πόλεις – κράτη όταν εις τον ουράνιο θόλο κυριαρχούσε το ζώδιο που ανήκαν με το αντίστοιχο σύμβολό τους [τις χρονολογικές περιόδους αναζητήστε εις το ανωτέρω κατάλογο, όπου αναφέρονται οι ήρωες].

  Ο Κριός αντιστοιχεί η Κεφαλλονιά. Γνωστή από τα ομηρικά χρόνια, πιθανή πατρίδα και βασίλειο του Οδυσσέως (μετά τις πρόσφατες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του αρχαιολόγου Κολώνα όπου λέγει ότι αφ’ ενός ανακάλυψε το ανάκτορο με δακτυλίδι του Οδυσσέως, αλλά και του ότι η Κεφαλλονιά μετά της Ιθάκης και της Ζακύνθου ήσαν κάποτε συνδεδεμένες, ένα νησί) σημαντικό πελασγικό – μυκηναϊκό κέντρο. Η πόλη Κράνη διατηρεί μαρτυρίες και μεταγενεστέρων εποχών, κατά τις οποίες έχουν ευρεθεί νομίσματα τα οποία φέρουν ως σύμβολο τον Κριό.

  Ο Ταύρος σχετίζεται με την (αρχαία Ηλεία), εις τα μέρη της οποίας εντοπίζεται ταυροκεντρική λατρεία της Ήρας. Ιδιαίτερα εις την Ήλιδα και την Κυλλήνη, πολλές παραδόσεις μνημονεύουν έντονη και καθοριστική παρουσία των Κρητών. Η Βοώτιδα Ήρα εκπροσωπεί την αρχαιότερη διατηρημένη λατρεία εις την Ολυμπία, πολύ αρχαιότερη του Διός. Πολλά νομίσματα της Ηλείας των κλασσικών χρόνων φέρουν σαν σύμβολο την κεφαλή της Ήρας, διατηρώντας την αρχαία παράδοση. Πρέπει να τονισθεί ότι τα τρία μεγάλα ιερά της Ήρας τα οποία ευρίσκονται εις την Ολυμπία, εις το Άργος και την Σάμο, τα περίφημα Ηραία, έχουν ιδρυθεί όλα την εποχή του Ταύρου δηλαδή μεταξύ του 4.000- 2.000 π.Χ. και όλα είναι εις τον ίδιο γεωγραφικό παράλληλο.

  Οι Δίδυμοι χαρακτηρίζονται η Σπάρτη όπου προσωποποιούνται οι Διόσκουροι Κάστορας και Πολυδεύκης, υιοί του βασιλέως της Λακεδαιμονίας Τυνδάρεως.

  Οι Διόσκουροι εμφανίζονται εις πολλά νομίσματα της Σπάρτης των κλασσικών χρόνων. Η διπλή βασιλεία, είναι κύριο χαρακτηριστικό της πολιτικής ζωής Σπάρτης, αναγνωρίζεται εις τον Τάραντα και εις την Ρώμη, παράλληλα με την «διδυμική ιδεολογία». Η αποστολή των διδύμων Λακεδαιμονίων να απελευθερώσουν την αδελφή τους Ελένη από την Αθήνα, έχει ιδιαίτερη σχέση με την αντιπαράθεση και αντιπαλότητα των δυο ζωδιακών αστερισμών, των Διδύμων και της Παρθένου που αντιστοιχεί εις την Αθήνα.

  Ο Καρκίνος χαρακτηρίζει την νήσο των Κυθήρων, το Άργος, το Γύθειο καθώς και δυο πόλεις οι οποίες ευρίσκονται εις τα παράλια του Λακωνικού κόλπου, την Έκιο και τις Άκριες. Το ζώδιο αυτό σχετίζεται με την Σελήνη, με την οποίαν ταυτίζεται η Αφροδίτη των Κυθήρων. Αυτή εμφανίζει έντονα σεληνοκεντρικά χαρακτηριστικά, όπως άλλωστε η Ίσιδα. Για τους Πυθαγόρειους η Ελένη ταυτίζετο με την Σελήνη. Άλλωστε ο τόπος επιβιβάσεώς της, το Γύθειο, σχετίζεται άμεσα με το ζωδιακό του Καρκίνου.

  Ο Λέων ως ηλιακό σύμβολο, χαρακτηρίζει την Αργολίδα και την Ερμιόνη. Ο άξονας Λέοντος – Υδροχόου διαμορφώνει το πλαίσιο του αστρολογικού χάρτου της αρχαίας Ελλάδος και η καταγωγή του φαίνεται σαφώς κρητο – αιγυπτιακή. Ο άξονας αυτός μεταξύ Δελφών και Ερμιόνης, διέρχεται από την Κόρινθο και η προέκταση του συναντά το όρος Ίδη της Κρήτης και της Αιγύπτου.

  Ενώ η Ήρα προστάτευε ολόκληρη την Αργολίδα, εις τα νομίσματα της αποτυπώνεται ο λύκος (λύγξ), σύμβολο φωτός που αργότερα οι χριστιανοί χαρακτήρισαν όργανο του Σατανά. Ο λύκος συχνά προσλαμβάνει χαρακτηριστικό λιονταριού εις την αρχαία Αίγυπτο και την Μεσοποταμία. Γι’ αυτό και σε νομίσματα της Αργολίδος υπάρχουν παραστάσεις κεφαλής λύκου, από την οποίαν εκπορεύονται ακτίνες, δείγμα και αυτό του ηλιακού συμβόλου. Η Κέα περιλαμβάνεται επίσης εις το ζώδιο του λέοντος.

  Η Παρθένος παραπέμπει εις την Αθήνα, την Δήλο και τον Άθωνα. Οι τρεις αυτοί τόποι αντανακλούν την παρθενική τριαδικότητα. Η Άγραυλος, η Έρση και η Πάνδροσος επίσης αντανακλούν παρθενική τριαδικότητα, η οποία αποτυπώνεται και σε νομίσματα των προαναφερθεισών περιοχών. Η τριπλή Άρτεμις και η τριπλή Εκάτη είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, εφ’ όσον η αρτεμιδική ιδεολογία είχε αποπειραθεί, είτε να σχηματίσει μια γέφυρα μεταξύ των αντιπάλων κόσμων του Απόλλωνος και της Αθηνάς, είτε να προβάλλει μια απολλώνια ερμηνεία εις την μυθολόγιση της Αθηνάς. Πρέπει εδώ να διευκρινιστεί ότι η τριαδικότητα δεν αποτελεί αποκλειστικότητα της Παρθένου, απλά είναι πολύ εμφανής.

  Ο Ζυγός αντιστοιχεί η Θήβα και το ιερό του ζωδίου ευρίσκεται εις το Πτόιον. Αυτό ευρίσκεται επάνω εις την νοητή γραμμή η οποία συνδέει τους Δελφούς με τις Σάρδεις της Λυδίας. Όσο απέχει το Πτώο, εις τα ανατολικά των Δελφών, τόσο απέχει η Σμύρνη εις τα δυτικά από τις Σάρδεις, όπου και αυτές ευρίσκονται εις την ιδία νοητή γραμμή. Ο Ζυγός είναι στοιχείο της Αφροδιτικής ιδεολογίας. Εις τα δυο μέρη της πλάστιγγος τοποθετούνται, σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, η Μεγάλη και η Μικρή άρκτος.

  Ο Ζυγός και ο Ταύρος, τα δυο αρμονικά συντιθέμενα σημεία των οποίων προΐστανται η Αφροδίτη, συνενώνονται εδώ, εις την Θήβα της Βοιωτίας, χάρη εις τον περίφημο γάμο του Κάδμου (Ταύρος) και της Αρμονίας (Ζυγός). Η Αρμονία εις τις επτάπυλες (Επτά πύλες) των Θηβών είναι ότι είναι η Αθηνά εις την Αθήνα. Πανάρχαια προστάτιδα του ζωδίου του Ζυγού, ήτο η Σφίγγα, η οποία ζούσε εις το ομώνυμο όρος της Βοιωτίας, το αιγυπτιακό σύμβολο ισορροπίας μεταξύ υλικού και άυλου κόσμου.

  Νομίσματα της Χίου απεικονίζουν συχνά την Σφίγγα και αυτό οφείλεται εις τον θηβαϊκό αποικισμό της Χίου, καθώς και από το γεγονός ότι η νοητή γραμμή Δελφών - Πτόιου – Σμύρνης – Σάρδεων περνάει από την Χίο. Αυτή η Σφίγγα εμφανίζεται και σε πολλούς θηβαϊκούς μύθους.

  Ο Σκορπιός εις την αρχαία Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες, το σύνηθες σύμβολό του ήτο ο αετός. Η Ερέτρια και η Χαλκίδα, είναι η κατ’ εξοχήν πόλεις του Σκορπιού. Το κύριο σύμβολο της Χαλκίδος ήτο ο αετός ο οποίος κρατά εις τα χέρια του ένα φίδι, όπου το ίδιο σύμβολο απεικονίζεται εις νομίσματα της Ολυμπίας. Αυτό συμβαίνει εις το πλαίσιο της συμπληρωματικότητος των διαμετρικά αντιθέτων ζωδιακών σημείων : Ολυμπία – Ταύρος, Χαλκίδα – Σκορπιός. Η συσχέτιση αετού και σκορπιού είναι γνωστή από τα πολύ παλαιά χρόνια, τόσο εις την Αίγυπτο όσο και την Μεσοποταμία. Σχετίζεται με την αρχική διαίρεση του ζωδιακού κύκλου σε οκτώ και όχι δώδεκα τομείς, όπως σήμερα.

  Ο Τοξότης ευρίσκεται εις το Πήλιο, την χώρα των Κενταύρων. Διασώζεται ακόμη και σήμερα πλησίον της κορυφής του Πηλίου, όπου ένα σπήλαιο ονομάζεται Χειρώνειο άντρο και θεωρείται η κατοικία του Κενταύρου Χείρωνος.

  Το ίδιο όνομα των Κενταύρων μαρτυρεί ιδιαίτερες σχέσεις με την απολλώνια ιδεολογία και δεν είναι άσχετο το κοπάδι των βοδιών του Απόλλωνος τα οποία είχε κλέψει ο Ερμής όταν ήτο βρέφος.

  Μέχρι τα χρόνια της ύστερης αρχαιότητος, εις τα νομίσματα της Μαγνησίας απεικονίζεται η μορφή του Κενταύρου να κρατά βουκέντρα (μακρύ ραβδί με σιδερένια μέση, για το κέντρισμα των βοδιών).

  Ο Αιγόκερως χαρακτηρίζει τα Τέμπη, άλλο ένα κέντρο ενεργειακό του ελληνικού χώρου το οποίο σχετίζεται άμεσα με τους Δελφούς. Σύμφωνα με την πληροφορία που μας δίνει ο Παυσανίας εις το ΙΧ,30 , η λατρεία και ο συμβολισμός του Απόλλωνος από τα Τέμπη πρώτα διαδόθηκε εις τους Δελφούς. Τα Τέμπη εντάσσονται εις την περιφέρεια του Αιγόκερου, ζωδίου κατ’ εξοχήν του Κρόνειου, εντός του πλαισίου κοινών αστροσυμβολισμών, εις όλους τους αρχαίους πολιτισμούς.

  Ο Όλυμπος, η μεταγενέστερη κατοικία των περί τον Δία θεών και ισχυρότατο ενεργειακό πεδίο εις τον ελληνικό χώρο ανήκει και αυτό εις το Κρόνειο περιβάλλον του Αιγόκερω. Εις τον οίκο του Αιγόκερω ανήκουν βέβαια και οι Αιγές (Έδεσσα), όπου τα νομίσματα φέρουν πολύ συχνά παραστάσεις αιγών. Εις τις Αιγές υπήρχε μαντείο το οποίο σχετίζετο με τους Δελφούς.

  Ο Υδροχόος αντιπροσωπεύει την ευρύτερη περιοχή της Δωδώνης, της Θεσπρωτίας, της Αχερουσίας και του βορείου τμήματος της Κερκύρας. Πρόκειται για ένα σαφές Κρόνειο σημείο του ζωδιακού και θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι το ιερό του Διός εις την Δωδώνη διαδέχθηκε ένα προγενέστερο ιερό του Κρόνου. Επίσης ήτο και το νεκρομαντείο του Αχέροντος, σημαντικό ενεργειακό κέντρο με ευρύτατο δίκτυο υπογείων στοών, το οποίο ανακαλύφθηκε εις την Θεσπρωτία, πλησίον της λίμνης Αρεθούσης.

  Οι Ιχθείς είναι απόλυτα συνδεδεμένοι με τον Δία. Φαίνεται να εκπροσωπείται μάλλον από το επίπεδο διακεντρισμό της Δωδώνης, γιατί εις την αρχαία Ελλάδα οι Ιχθείς δεν είχαν ιδιαίτερη παρουσία. 

  Ο Ώρος γεννήθηκε την 25η Δεκεμβρίου από την παρθένα Ίσις – Μαίρη [ονομασία της Ίσιδος] γονιμοποιημένη από τον Νέπθ το άγιο πνεύμα, δηλαδή παρθενογένεση. [το 3.000π.Χ.]

  Την γέννηση του την έδειξε ένα αστέρι εις την ανατολή το οποίο ακολούθησαν 3 βασιλιάδες για να δοξάσουν τον νέο σωτήρα.

  Εις την ηλικία των 12 ετών ήτο άσωτο παιδί – δάσκαλος, εις την ηλικία των 30 ετών βαπτίστηκε από τον «Ανούπ» και έτσι ξεκίνησε τον κλήρο του.

 Ο Ώρος είχε 12 μαθητές με τους οποίους ταξίδευε και έκανε θαύματα όπως να θεραπεύει αρρώστους και να περπατά επάνω εις το νερό.

  Ήτο επίσης γνωστός και με τα ακόλουθα ονόματα : η Αλήθεια, το φως, ο υιός του Θεού, ο Καλός Ποιμήν, ο αμνός του Θεού.

  Προδόθηκε από τον «Τυφώνα» και σταυρώθηκε, έμεινε νεκρός 3 ημέρες και μετά αναστήθηκε.

  Ο Άττις εις την Φρυγία γεννήθηκε την 25η Δεκεμβρίου, από την παρθένα Νάνα, σταυρώθηκε, έμεινε 3 ημέρες νεκρός και μετά αναστήθηκε.

  Ο Κρίσνα εις την Ινδία γεννήθηκε από την παρθένα Ντεβάκι ένα αστέρι εις την ανατολή ανήγγειλε τον ερχομό του [το 900 π.Χ.], έκανε θαύματα με τους μαθητές του και μετά τον θάνατό του αναστήθηκε.

  Ο Διόνυσος Βάκχος ή Ορφέας Βακχικός [1.600 π.Χ.- ο Βακχικός Ορφέας εις τις βραχογραφίες του Παγγαίου έδωσαν τεκμηριωμένη χρονολόγηση κατά κάποιους τους ερευνητές αγγίζει το 2.100 π.Χ.], ήτο υιός της παρθένου Σεμέλης και ο οποίος γεννήθηκε την 25η Δεκεμβρίου, ήτο επίσης περιπλανώμενος διδάσκαλος ο οποίος έκαμε πολλά θαύματα, όπως το νερό σε κρασί.

  Οι δε μαθητές του τον αποκαλούσαν «Βασιλέα των βασιλέων», «Μοναδικός υιός του θεού», «το Άλφα και το Ωμέγα» και πολλά άλλα. Μετά την σταύρωσή του και τον θάνατό του αναστήθηκε.

  Ο Μίθρας εις την Περσία, γεννήθηκε από παρθένα την 25η Δεκεμβρίου, είχε 12 μαθητές και έκανε θαύματα. Μετά τον θάνατό του έμεινε θαμμένος 3 ημέρες και μετά αναστήθηκε. Μερικά από τα ονόματα που είχε ήσαν «Η Αλήθεια», «το φως» και πολλά άλλα. Η ημέρα που τον λάτρευαν ήτο η Κυριακή.   

Χριστιανική ιστορία

Οι ζωδιακοί κύκλοι, οι αριθμοί και οι αστερισμοί κατά την χριστιανική θρησκεία    

  Ο ζωδιακός κύκλος κατά την πρωτοχριστιανική περίοδο είχε τις δικές του ονομασίες, αυτές ήσαν οι ακόλουθες :

Ο ζωδιακός κύκλος του Κριού πήρε την ονομασία Αποστόλου Πέτρου.

Ο ζωδιακός κύκλος του Ταύρου πήρε την ονομασία Αποστόλου Ανδρέα.

Ο ζωδιακός κύκλος του Διδύμου πήρε την ονομασία Αποστόλου Ιακώβου.

Ο ζωδιακός κύκλος του Καρκίνου πήρε την ονομασία Αποστόλου Ιωάννου του Ευαγγελιστού.

Ο ζωδιακός κύκλος του Λέοντος πήρε την ονομασία Αποστόλου Θωμά.

Ο ζωδιακός κύκλος της Παρθένου πήρε την ονομασία Αποστόλου Ιακώβου ο του Αλκαίου.

Ο ζωδιακός κύκλος του Ζυγού πήρε την ονομασία Αποστόλου Φιλίππου.

Ο ζωδιακός κύκλος του Σκορπιού πήρε την ονομασία Αποστόλου Βαρθολομαίου.

Ο ζωδιακός κύκλος του Τοξότου πήρε την ονομασία Αποστόλου Ματθαίου.

Ο ζωδιακός κύκλος του Αιγόκερου πήρε την ονομασία Αποστόλου Σίμωνος του Ζηλωτού.

Ο ζωδιακός κύκλος του Υδροχόου πήρε την ονομασία Αποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου.

Ο ζωδιακός κύκλος των Ιχθύων ή Υδάτων πήρε την ονομασία Αποστόλου Ματθαίου.

  Τα κάτωθι στοιχεία αποδεικνύουν την άμεση σχέση συμβόλων και θρησκείας με την αστρολογία, τις ημερομηνίες γεννήσεων, ψηφία – σύμβολα και αριθμοί.

  Ο Ιησούς γεννήθηκε την 25η Δεκεμβρίου [κατά κάποιους χριστιανούς ιστορικούς, τα πρώτα χρόνια η γέννηση του Ιησού εορτάζετο την ...η Μαρτίου], η μητέρα του ονομάζετο Μαρία ή Μύριαμ ή Παρθένος, γεννήθηκε με παρθενογένεση. Είχε 12 μαθητές, οι μαθητές του τον αποκαλούσαν «Άλφα και Ωμέγα», «Μοναδικός υιός του θεού», τις και τα ονόματα που είχε ήσαν «η Αλήθεια», «το φως» και πολλά άλλα. Μετά την σταύρωση του και τον θάνατό του, αναστήθηκε μετά από 3 ημέρες. 

  Η γενετήσια ακολουθία είναι απολύτως αστρολογική, όπως και του ιδίου του Χριστού. Το άστρο εις την ανατολή είναι ο Σείριος, το λαμπρότερο αστέρι εις τον ουρανό, το οποίο την 24η Δεκεμβρίου ευθυγραμμίζεται με τα 3 λαμπρότερα αστέρια τις ζώνης του Ωρίωνος. Τα τρία αυτά αστέρια σήμερα αποκαλούνται όπως αποκαλούντο και τότε «οι 3 βασιλιάδες». Οι «3 βασιλιάδες» και ο Σείριος ευθυγραμμίζονται για να «δείξουν» την ανατολή της 25ης Δεκεμβρίου. Γι’ αυτό και οι 3 βασιλιάδες ακολούθησαν το «αστέρι της ανατολής». Με σκοπό να παρακολουθήσουν την ανατολή….. την γέννηση του υιού του Ήλιου.

  Η Παρθένος Μαρία είναι ο αστερισμός της Παρθένου γνωστός και ως Virgo ή Παρθένος, όπου Virgo εις τα λατινικά σημαίνει Παρθένος. Το αρχαίο σύμβολο του αστερισμού της Παρθένου είναι  Σύμβολο Παρθένου ας πούμε Μ καλλιγραφικό. Εξ ου και το όνομα Μαρία μαζί με πολλά άλλα ονόματα παρθένων μητέρων, όπως η μητέρα του Άδωνη Μύρα, η μητέρα του Βούδα Maya- Μάγια – Μαία, δηλαδή όλα ξεκινούν από Μ. Ο αστερισμός της Παρθένου είναι όμως γνωστός και ως ο «οίκος του σίτου». Και η αναπαράσταση της Παρθένου είναι μια παρθένα η οποία κρατάει εις το χέρι της μια χούφτα στάχυα. Επίσης ο «οίκος του σίτου» είναι και σύμβολο του σταχυού. Αναπαριστούν τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, μήνες του θερισμού. Εις την πραγματικότητα η λέξη Βηθλεέμ, μεταφράζεται κυριολεκτικά ως :  «ο οίκος του σίτου». Άρα η Βηθλεέμ είναι μια αναφορά εις τον αστερισμό της Παρθένου. Ένα μέρος του ουρανού, όχι της γης.

  Υπάρχει άλλο ένα ενδιαφέρον φαινόμενο το οποίο λαμβάνει χώρα κοντά εις την 25η Δεκεμβρίου, ή αλλιώς εις την είσοδο του Ηλίου εις το χειμερινό ηλιοστάσιο δηλαδή την 22α προς 23η Δεκεμβρίου.

  Από το θερινό ηλιοστάσιο έως το χειμερινό, οι ημέρες γίνονται μικρότερες και πιο κρύες και από την οπτική του βορείου ημισφαιρίου, ο ήλιος ομοιάζει να «κατεβαίνει» και να γίνεται μικρότερος και θαμπός.

   Η συντόμευση των ημερών και η παρακμή των σοδειών καθώς περνάμε εις το χειμερινό ηλιοστάσιο, συμβολίζει και την διαδικασία του θανάτου, κατά τους αρχαίους. Είναι ο θάνατος του ήλιου.

  Κατά την 22α Δεκεμβρίου η παρακμή του ηλίου έχει ολοκληρωθεί. Καθώς συνεχίζει να κινείται νότια για 6 μήνες, φθάνοντας εις το χαμηλότερο σημείο του ουρανού. Τότε κάτι περίεργο συμβαίνει, ο ήλιος σταματά να κινείται νότια, τουλάχιστον ορατά, για 3 ημέρες. Κατά την περίοδο της 3ήμερης «ακινησίας» ο ήλιος ευρίσκεται σε γειτνίαση με το αστρικό σύμπλεγμα του σταυρού του νότου ή αλλιώς σύμπλεγμα «crux». Μετά από αυτήν την περίοδο την 25η Δεκεμβρίου ο ήλιος κινείται κατά μια μοίρα. Αυτή την φορά βόρεια, προσφέροντας μεγαλύτερες πλέον ημέρες, ζεστασιά και άνοιξη. Και έτσι ειπώθηκε ότι ο υιός [ήλιος] πέθανε εις τον σταυρό, έμεινε 3 ημέρες νεκρός, για να αναστηθεί ξανά. Γι’ αυτό ο Ιησούς, μαζί με πολλούς άλλους υιούς θεών μοιράστηκαν την σταύρωση, τρεις ημέρες θανάτου και τελικά την ανάσταση. Είναι η μεταβατική περίοδος του ηλίου πριν αλλάξει την κατεύθυνση του προς τα πίσω, προς το βόρειο ημισφαίριο φέρνοντας την άνοιξη, άρα την λύτρωση.

  Παρ’ όλα αυτά, δε εορτάζεται η ανάσταση του ηλίου παρά μόνο κατά την εαρινή ισημερία, ή αλλιώς Πέρασμα εβραϊστί «Πάσχα». Αυτό συμβαίνει διότι κατά την ημέρα της εαρινής ισημερίας ο ήλιος και επισήμως υπερνικά το κακό σκοτάδι. Καθώς πλέον οι ημέρες αποκτούν μεγαλύτερη διάρκεια από τις νύκτες και οι ευεργετικές ιδιότητες της ανοίξεως ξεκινούν.

  Οι πιο εμφανείς από όλους τους αστρολογικούς συμβολισμούς γύρω από τον Ιησού να είναι 12 μαθητές. Πολύ απλά, είναι οι 12 αστερισμοί του ζωδιακού κύκλου. Με τους οποίους ο Ιησούς, ως ήλιος ταξιδεύει μαζί τους. Ο αριθμός 12 επαναλαμβάνεται σε ολόκληρη την Βίβλο, 12 οι φυλές του Ισραήλ, 12 τα αδέλφια του Ιωσήφ, 12 οι δικαστές του Ισραήλ, 12 οι μεγάλοι προφήτες, 12 οι προφήτες, 12 οι βασιλιάδες του Ισραήλ, 12 οι ευαγγελικές περικοπές τις οποίες  διαβάζουν οι ιερείς εις τον Εσπερινό την Μεγάλη Πέμπτη γνωστές ως 12 Ευαγγέλια, 12 δωδεκαήμερο αναφέρεται η εορταστική περίοδος από τα Χριστούγεννα έως την παραμονή των Θεοφανίων, 12 Δώδεκα είναι τα άρθρα του Συμβόλου της πίστεως, 12 Δώδεκα είναι οι άρτοι της προθέσεως, βωμοί εκ 12 λίθων, 12 πύλες της ουράνιας Ιερουσαλήμ, 12 οι κόφινοι πλήρεις για την διατροφή των 5.000, και 12Χ12.000 = 144.000 οι «σεσωμένοι» κατά την Αποκάλυψη. 

  Εις την Βίβλο υπάρχουν εκατοντάδες αναφορές εις την λέξη αιώνας που κακώς ερμηνεύεται με την λέξη Κόσμος. Για να κατανοήσουμε το νόημα όμως πρέπει να καταλάβουμε το φαινόμενο των μεταπτώσεων, και το οποίο είναι γνωστό ως η «μετάπτωση των ισημεριών».

  Οι αρχαίοι πολιτισμοί εγνώριζαν ότι περίπου κάθε 2.150 έτη, η ανατολή κατά την εαρινή ισημερία συνέβαινε εμπρός από διαφορετικό ζωδιακό κύκλο. Αυτό έχει να κάνει με την μικρή κλίση της γωνίας της γης κατά την περιστροφή της εις τον κάθετο άξονά της. Ονομάζεται «μετάπτωση» διότι η κατεύθυνση των αστερισμών είναι ανάποδη, σε συνάρτηση με τον γνωστό της κύκλο. Ο χρόνος που χρειάζεται για την μετάπτωση να διέλθει έμπροσθεν από όλους τους ζωδιακούς, δηλαδή όλους τους αστερισμούς, αναφέρεται πως είναι 25.765 έτη. Αναφορά που γίνεται και από τον Πυθαγόρα, όπου αναφέρει πως ο «μεγάλος ενιαυτός», διαρκεί ....... έτη.

Κάτι το οποίο είναι γνωστό και με την ονομασία «Μεγάλος χρόνος».

   Διότι οι αρχαίοι πολιτισμοί το εγνώριζαν πολύ καλά αυτό. Όπου όλοι αναφέρουν την περίοδο των 2.150 ετών ως αιώνα, άλλοι αρχαίοι θεωρούν αυτήν την περίοδο ότι είναι σταθερή εις τα 2.150 έτη άλλοι όχι, διότι αναφέρουν ότι κάθε περίοδος είναι λίγο μικρότερη ή μεγαλύτερη της προηγουμένης, εξαρτημένης του ζωδίου το οποίο διέρχεται. Δηλαδή από το 4.300 π.Χ. έως το 2.150 π.Χ. ήτο ο αιώνας του Ταύρου ή Βοδιού. Από το 2.150 π.Χ. έως το 4 π.Χ. ή 1μ.Χ κατ’ άλλους, ήτο ο αιώνας του Κριού. Από το 4π.Χ. ή το 1μ.Χ. έως το 2.150 είναι ο αιώνας των Ιχθύων. Και από το 2.150 θα ξεκινήσει ο νέος αιώνας ο οποίος είναι εμπρός μας, δηλαδή ο Υδροχόος.

  Η βίβλος αναπαριστά συμβολικά, κινήσεις 3 αιώνων. Ενώ τελειώνοντας προμηνύει και τον 4ο αιώνα, του Υδροχόου. 

  Εις την Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Μωϋσής κατέβηκε από τον όρος Σινά κρατώντας τις 10 εντολές, εκνευρίσθηκε όταν είδε τον λαό του να δοξάζει ένα ομοίωμα χρυσού βοδιού – Ταύρου, τον οποίον τον είχε κατασκευάσει ο ίδιος ο Ααρών. Κατέστρεψε τις πλάκες και διέταξε τον λαό του να αλληλοσφαχθούν (;) προκειμένου να εξαγνιστούν

  Παλαιά Διαθήκη, βιβλίο Έξοδος ..., και στίχοι ..-... :

... καὶ ἱλάσθη Κύριος περὶ τῆς κακίας, ἧς εἶπε ποιῆσαι τὸν λαὸν αὐτοῦ.

... Καὶ ἀποστρέψας Μωϋσῆς κατέβη ἀπὸ τοῦ ὄρους, καὶ αἱ δύο πλάκες τοῦ μαρτυρίου ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ, πλάκες λίθιναι καταγεγραμμέναι ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν αὐτῶν, ἔνθεν καὶ ἔνθεν ἦσαν γεγραμμέναι·

... καὶ αἱ πλάκες ἔργον Θεοῦ ἦσαν, καὶ ἡ γραφὴ γραφὴ Θεοῦ κεκολαμμένη ἐν ταῖς πλαξί.

... καὶ ἀκούσας ᾿Ιησοῦς τῆς φωνῆς τοῦ λαοῦ κραζόντων λέγει πρὸς Μωϋσῆν· φωνὴ πολέμου ἐν τῇ παρεμβολῇ.

... καὶ λέγει· οὐκ ἔστι φωνὴ ἐξαρχόντων κατ᾿ ἰσχύν, οὐδὲ φωνὴ ἐξαρχόντων τροπῆς, ἀλλὰ φωνὴν ἐξαρχόντων οἴνου ἐγὼ ἀκούω.

... καὶ ἡνίκα ἤγγιζε τῇ παρεμβολῇ, ὁρᾷ τὸν μόσχον καὶ τοὺς χορούς, καὶ ὀργισθεὶς θυμῷ Μωϋσῆς ἔρριψεν ἀπὸ τῶν χειρῶν αὐτοῦ τὰς δύο πλάκας, καὶ συνέτριψεν αὐτὰς ὑπὸ τὸ ὄρος.

... καὶ λαβὼν τὸν μόσχον, ὃν ἐποίησαν, κατέκαυσεν αὐτὸν ἐν πυρὶ καὶ κατήλεσεν αὐτὸν λεπτὸν καὶ ἔσπειρεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ ὕδωρ καὶ ἐπότισεν αὐτὸ τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραήλ.

... καὶ εἶπε Μωϋσῆς τῷ ᾿Ααρών· τις ἐποίησέ σοι ὁ λαὸς οὗτος, ὅτι ἐπήγαγες ἐπ᾿ αὐτοὺς ἁμαρτίαν μεγάλην;

... καὶ εἶπεν ᾿Ααρὼν πρὸς Μωϋσῆν· μὴ ὀργίζου, κύριε· σὺ γὰρ οἶδας τὸ ὅρμημα τοῦ λαοῦ τούτου.

... λέγουσι γάρ μοι· ποίησον ἡμῖν θεούς, οἳ προπορεύσονται ἡμῶν· ὁ γὰρ Μωϋσῆς οὗτος ὁ ἄνθρωπος, ὃς ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐξ Αἰγύπτου, οὐκ οἴδαμεν τις γέγονεν αὐτῷ.

... καὶ εἶπα αὐτοῖς· εἴ τινι ὑπάρχει χρυσία, περιέλεσθε. Καὶ ἔδωκάν μοι· καὶ ἔρριψα εἰς τὸ πῦρ, καὶ ἐξῆλθεν ὁ μόσχος οὗτος.

... καὶ ἰδὼν Μωϋσῆς τὸν λαὸν ὅτι διεσκέδασται, διεσκέδασε γὰρ αὐτοὺς ᾿Ααρὼν ἐπίχαρμα τοῖς ὑπεναντίοις αὐτῶν,

... ἔστη δὲ Μωϋσῆς ἐπὶ τῆς πύλης τῆς παρεμβολῆς καὶ εἶπε· τις πρὸς Κύριον; ἴτω τις με. Συνῆλθον οὖν πρὸς αὐτὸν πάντες οἱ υἱοὶ Λευί.

... καὶ λέγει αὐτοῖς· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ᾿Ισραήλ· θέσθε ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ ρομφαίαν ἐπὶ τὸν μηρὸν καὶ διέλθατε καὶ ἀνακάμψατε ἀπὸ πύλης ἐπὶ πύλην διά τῆς παρεμβολῆς καὶ ἀποκτείνατε ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν πλησίον αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸ ἔγγιστα αὐτοῦ.

... καὶ ἐποίησαν οἱ υἱοὶ Λευὶ καθὰ ἐλάλησεν αὐτοῖς Μωϋσῆς, καὶ ἔπεσαν ἐκ τοῦ λαοῦ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ εἰς τρισχιλίους ἄνδρας.

.... καὶ εἶπεν αὐτοῖς Μωϋσῆς· ἐπληρώσατε τὰς χεῖρας ὑμῶν σήμερον Κυρίῳ, ἕκαστος ἐν τῷ υἱῷ ἢ ἐν τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, δοθῆναι ἐφ᾿ ὑμᾶς εὐλογίαν.

... Καὶ ἐγένετο μετὰ τὴν αὔριον εἶπε Μωϋσῆς πρὸς τὸν λαόν· ὑμεῖς ἡμαρτήκατε ἁμαρτίαν μεγάλην· καὶ νῦν ἀναβήσομαι πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα ἐξιλάσωμαι περὶ τῆς ἁμαρτίας ὑμῶν.

... ὑπέστρεψε δὲ Μωϋσῆς πρὸς Κύριον καὶ εἶπε· δέομαι, Κύριε· ἡμάρτηκεν ὁ λαὸς οὗτος ἁμαρτίαν μεγάλην καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς θεοὺς χρυσοῦς.

... καὶ νῦν εἰ μὲν ἀφεῖς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν, ἄφες· εἰ δὲ τις, ἐξάλειψόν με ἐκ τῆς βίβλου σου, ἧς ἔγραψας.

.... καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωϋσῆν· εἴ τις ἡμάρτηκεν ἐνώπιόν μου, ἐξαλείψω αὐτοὺς ἐκ τῆς βίβλου μου.

... νυνὶ δὲ βάδιζε, κατάβηθι καὶ ὁδήγησον τὸν λαὸν τοῦτον εἰς τὸν τόπον, ὃν εἶπά σοι· ἰδοὺ ὁ ἄγγελός μου προπορεύσεται πρὸ προσώπου σου· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ ἐπισκέπτωμαι, ἐπάξω ἐπ᾿ αὐτοὺς τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν.

... καὶ ἐπάταξε Κύριος τὸν λαὸν περὶ τῆς ποιήσεως τοῦ μόσχου, οὗ ἐποίησεν ᾿Ααρών.

  Οι βιβλικοί αναλυτές το αποδίδουν ότι ήτο είδωλο, η πραγματικότητα όμως ήτο πως το χρυσό βόδι – ταύρος είναι ο Ταύρος, και είναι αυτή η πραγματικότητα και αυτό μπορεί να επαληθευτεί και με τις ακόλουθες αναφορές.

  Ο Μωϋσής εκπροσωπούσε την νέα περίοδο του Κριού, γι’ αυτό οι εβραίοι έως τις ημέρες μας φυσούν το κέρατο του Κριαριού, προς ενθύμηση του Μωϋσέως – Κριού περίοδος.

  Όπου κατά την νέα – καινούργια περίοδο όλοι πρέπει να αφήσουν πίσω τον παλαιό και βαδίσουν προς τον καινούργιο. Το ίδιο είναι και η αναπαράσταση ο νέος χρόνος ο παλαιός χρόνος κατά την Πρωτοχρονιά, Νέο έτος – ο Κρόνος με άσπρα γένεια, Χρόνος – γέρος με άσπρα γένεια – Μωϋσής με άσπρα γένεια.

  Όπως επίσης και οι αρχαίες θρησκείες καθορίζουν την μεταβίβαση από την μια εποχή εις την άλλη.

  Εις την ελληνική θρησκεία υπάρχει ο Θησέας ο οποίος σκοτώνει τον Ταύρο, έχουμε τον Μίθρα [προχριστιανικός θεός], ο οποίος σκοτώνει τον ταύρο κατά τον ίδιο συμβολισμό.

  Έτσι και ο Ιησούς ανοίγει την νέα περίοδο αυτή η οποία έπεται του Κριού, και αυτή δεν είναι άλλη από αυτή των 2 Ιχθύων [αυτή που διανύουμε ακόμη]. Ο συμβολισμός των Ιχθύων έχει υιοθετηθεί πάρα πολύ κατά την Καινή Διαθήκη. Ο Ιησούς τάϊσε 5.000 άτομα με έναν άρτο και 2 ιχθείς, βλέπε κάτωθι.

  Εις το Κατά Μα.....ον Ευαγγέλιον κεφάλαιο ...ο και εις τους  στίχους ... -... αναφέρει :

.... οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας.

.... ὁ δὲ εἶπε· Φέρετέ μοι αὐτούς ὧδε.

.... καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις.

.... καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις.

.... οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων.

  Όταν ξεκίνησε τον κλήρο εις την Γαλιλαία, έγινε φίλος με «ψαράδες», όπου αργότερα έγιναν ψαράδες των εθνών, οι οποίοι τον ακολούθησαν. Αναφέραται αυτό εις το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο εις το ..ο κεφάλαιο και εις τον στίχο ... :

  ... καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ᾿Ιησοῦς δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς γενέσθαι ἁλιεῖς ἀνθρώπων.

  Όπως επίσης και εις το Κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, εις το ..ο κεφάλαιο, και εις τον στίχο ... :

... καὶ λέγει αὐτοῖς· Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων.

  Η λέξη Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. η οποία ευρίσκεται εντός διαγράμματος σχήματος ιχθύος, τα αρχικά σημαίνουν το Ι= Ιησούς, το Χ= Χριστός, το Θ= θεός, το Υ= υιός και το Σ= Σωτήρ. Και φυσικά η αστρονομική και αστρολογική περίοδος των Ιχθύων, περίοδος επικρατήσεως του χριστιανισμού.

  Όπως η υποτιθέμενη ημερομηνία γεννήσεως του Ιησού, είναι εις την αρχή του αιώνος των Ιχθύων, περίπου το 4 π.Χ.  και αυτό είναι εντός περιγράμματος σχήματος ιχθύος. Γι αυτό και οι αρχαιολόγοι τοποθετούν ως αρχή χρονολογήσεως το -4 με + 4, για την μετά Χριστό εποχή. 

  Εις το Κατά Λουκά Ευαγγέλιο εις το ..ο κεφάλαιο και εις τους στίχους ...-... αναφέρει :

... Ἦλθε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα,

... καὶ ἀπέστειλε Πέτρον καὶ Ἰωάννην εἰπών· Πορευθέντες ἑτοιμάσατε ἡμῖν τὸ πάσχα ἵνα φάγωμεν.

... οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμεν;

... ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἰδοὺ εἰσελθόντων ὑμῶν εἰς τὴν πόλιν συναντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων· ἀκολουθήσατε αὐτῷ εἰς τὴν οἰκίαν οὗ εἰσπορεύεται,

  Όταν οι μαθητές του, τον ερωτούν, ποιο θα είναι το επόμενο Πέρασμα [εβραϊστί = Πάσχα], ο Ιησούς τους απαντά : Ιδού, όταν θα εισέρθετε εις την πόλη, ένας άνδρας θα σας συναντήσει ο οποίος θα κρατάει ένα δοχείο νερού, ακολουθήστε τον εις τον οίκο που θα εισέλθει. Ο άνδρας ο οποίος κρατάει ένα δοχείο νερού είναι ο Υδροχόος, ο κουβαλητής του νερού. Ο οποίος πάντα απεικονίζεται να αδειάζει ένα δοχείο νερού. Αντιπροσωπεύει την περίοδο μετά την περίοδο των Ιχθύων, δηλαδή την περίοδο του Υδροχόου. Όπου ο Ήλιος θα φύγει από τον οίκο των Ιχθύων και θα περάσει στον οίκο του Υδροχόου. Και επειδή ο Υδροχόος έπεται των Ιχθύων εις την μετάπτωση των Ισημεριών. Δηλαδή αυτό που αναφέρει ο Ιησούς είναι ότι μετά τον αιώνα των Ιχθύων, ακολουθεί ο αιώνας του Υδροχόου.

  Όλοι έχουμε ακούσει για το τέλος των χρόνων και το τέλος του Κόσμου, του κόσμου των Ιχθύων. Η σχεδιαστική απόδοση εις το Ευαγγέλιο της Αποκαλύψεως προήλθε κυρίως από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, εις το ....ο κεφάλαιο και εις τον στίχο ..., όπου ο Ιησούς αναφέρει τα ακόλουθα : θα είμαι μαζί σας έως το τέλος του Κόσμου.

.... διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.

  Εδώ θα δούμε το αρχικό κείμενο έχει την λέξη αιών και όχι κόσμος, όποτε η ερμηνεία του κειμένου, είναι όχι εις το τέλος του Κόσμου αλλά εις το τέλος του «αιώνος», του «αιώνος – περιόδου» των Ιχθύων και όχι το τέλος του Κόσμου όπου παρερμηνεύει την πρόταση ως καταστροφή, διότι όταν πεις το τέλος του κόσμου, εννοείται η καταστροφή. Και εις το οποίο ο ίδιος ο Ιησούς ομολογεί ότι εκεί θα τελειώσει αλλά τότε θα ακολουθήσετε αυτόν με την κανάτα – υδρία με το νερό, τον Υδροχόο.

  Που δυστυχώς εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο περιμένουν ότι θα έρθει το τέλος του «κόσμου»….

  Ο ήλιος είναι αυτός ο οποίος ακολουθεί την πορεία του από ζώδιο σε ζώδιο μέσα εις την πορεία του εις τον χρόνο. Έτσι και εδώ όπου ο Ιησούς ο οποίος αντικαθιστά τον ήλιο είναι αυτός που μπήκε εις τους Ιχθύς, τα αναγραφόμενα εις τα Ευαγγέλια δείχνουν με απόλυτη ευκρίνεια ότι ο Ιησούς έχει τις «ιδιότητες» της πορείας του ηλίου, από την μια ζωδιακή περίοδο εις την επομένη. 

  Η Βίβλος δεν είναι τίποτε άλλο από ένα αστρολογικό θεολογικό ιστορικό υβρίδιο.

Είναι γεγονός πως τις μεταφορές των χαρακτηριστικών από την μια προσωπικότητα σε μια άλλη καινούργια μπορούμε να την δούμε μέσα εις την Βίβλο.

  Στην Παλαιά Διαθήκη ο Ιωσήφ – στην Καινή Διαθήκη ο Ιησούς

[Παλαιά Διαθήκη] η ιστορία του Ιωσήφ πρότυπο τις ιστορίας του Ιησού [Καινή Διαθήκη].

Ο Ιωσήφ από θαυματουργή γέννα – ο Ιησούς από θαυματουργή γέννα

Ο Ιωσήφ είχε 12 αδέλφια – ο Ιησούς είχε 12 μαθητές

Ο Ιωσήφ πουλήθηκε για 20 αργύρια – ο Ιησούς πουλήθηκε για 30 αργύρια

Ο αδελφός του Ιούδας τον προδίδει – ο Ιησούς ο μαθητής του Ιούδας τον προδίδει

Ο Ιωσήφ ξεκίνησε τον κλήρο του 30 ετών – ο Ιησούς ξεκίνησε τον κλήρο του στα 30.

Και πλήθος άλλων.

  Τέλος εις το Κατά Λουκά Ευαγγέλιο εις το κεφάλαιο ... (...ο) και εις τον στίχο ...αναφέρει :

... καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι κύριός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.

   Αναφέρεται εις το Σαββάτο όπου εις την αγγλική είναι Saturday, όπου το Satur= σημαίνει Κρόνος και το day = σημαίνει ημέρα, όπου κατά την αρχαιότητα ήτο η ημέρα η αφιερωμένη στον Κρόνο,  όπως ακριβώς ερμηνεύεται η λέξη, δηλαδή είναι ο υιός του Κρόνου ;

  Όπως επίσης εις το Κατά Μάρκο Ευαγγέλιο εις το ...ο κεφάλαιο και εις τον στίχο .... :

  ... ὥστε κύριός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.

Η βιβλιογραφία αποκρύπτεται, επειδή αναπαράχθηκαν άρθρα του συγγραφέως άνευ αναφοράς του ονόματός του, της ιστοσελίδος αλλά και του βιβλίου του συγγραφέως Ομήρου Ερμίδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» 2019.