Ελληνική μυθολογία, προκατακλυσμιαία ιστορία
Οι Μάντεις – οι Προφήτες
Οι Σιβύλλες ήσαν οι πιο αρχαίες προφήτισσες του θεού Απόλλωνος, οι οποίες είχαν οράματα, θεϊκές αναλαμπές, μετά από έντονους σωματικούς σπασμούς. Η πιο ξακουστή ως πρώτη ιέρεια προφήτισσα του Απόλλωνος, ήτο η Σίβυλλα Ηροφίλη, θυγατέρα της Ιδαίας Νύμφης. Κάποιοι θεωρούν ως πατέρα της, τον Γλαύκο τον Ανθηδόνιο, ο οποίος είχε διδάξει την μαντική και εις τον Απόλλωνα.
Όμως από τους πιο γνωστούς εις την αρχαιότητα ο οποίος ήτο Μάντης, προφήτης [και ιατρός ή ιερέας θεραπευτής που ήξερε μαγικά και ιατρικά βότανα] ήτο ο Μελάμπους. Υιός του Αμυθάονος και της Ειδομένης θυγατέρος του Φέρητος και αδερφός του Βίαντος από την Πύλο. Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες προφήτες και θαυματοποιούς ήτο και ο Γλάνις. Είχε πρεσβύτερο αδερφό, τον Βάκινο, τον προφήτη. Θεωρείται εν τούτοις βέβαιον ότι αμφότερα τα ονόματα δεν ήσαν ονόματα προσώπων αλλά τάξεων προφητών και θαυματοποιών του 8ου έως του 6ου π.Χ. αιώνων. Επίσης χρησμούς και τα θαύματα τούτων παρωδεί ο Αριστοφάνης.
Η Ερατώ νύμφη και προφήτισσα εις το ιερό του Πανός εις την Αρκαδία, όπως επίσης εις το ιερό της Δεσποίνης εις την Αρκαδία εις το οποίο «έκαιε αενάως το πυρ». Είναι η αργότερα συζευχθείσα τον Αρκάδα.
Ο Άβαρις ή Άβαδις του είχε δοθεί από τον Απόλλωνα το χάρισμα να είναι μάντης να κάνει θαύματα και να θεραπεύει όλες τις αρρώστιες.
Ο Νηρέας, θαλάσσια θεότητα – δαίμων ικανός μάντης, υιός του Τιτάνος Ωκεανού και της Τηθύος ή κατ΄άλλους υιός του Πόντου και της Γαίας. Ο οποίος είχε όμως την ικανότητα της μεταμορφώσεως.
Ο Τειρεσίας όταν ήτο έφηβος, ως είδε το γυμνό κορμή της θεάς Αθηνάς. Η τιμωρία του που αντίκρυσε αυτό το θέαμα ήτο να μην ξαναδούν τα μάτια του, το φως του Ηλίου. Η Αθηνά ακούμπησε τις παλάμες της επάνω εις τα μάτια του άτυχου νέου και τα βύθισε εις το σκοτάδι. Ευτυχώς για τον τυφλό Τειρεσία, η μητέρα του Χαρίκλω υπήρξε ακόλουθος της θεάς Αθηνάς, όπου πιθανόν να ήτο παρούσα εις το γεγονός, και γι’ αυτό και η θεά του έδωσε το χάρισμα της μαντείας. Όξυνε την ακοή του καθαρίζοντάς του τα αυτιά, ώστε να μπορεί να ερμηνεύει την λαλιά των πουλιών και των ζώων, ενώ του έδωσε ένα ραβδί αγριοκερασιάς για να μπορεί να περπατάει «ωσάν να βλέπει». Έζησε επτά ζωές ενώ παρέμεινε μάντης και μετά θάνατον, τον οποίο είχε συμβουλευθεί ο Οδυσσέας όταν κατέβηκε εις τον Άδη.
Όταν ήτο νέος ο Τειρεσίας κτύπησε με το ραβδί του, περιφερόμενος εις τις πλαγιές του όρους Κυλλήνη, ένα θηλυκό φίδι την ώρα του ζευγαρώματός του. Προς μεγάλη έκπληξη ο μάντης μεταμορφώθηκε γυναίκα αμέσως.
Ο Τειρεσίας έζησε επτά χρόνια σαν γυναίκα, ώσπου συνάντησε το ίδιο ζευγάρι φιδιών και πάλι εν μέσω περιπτύξεων, αυτήν την φορά όμως κτύπησε το αρσενικό, γι΄αυτό και επανήλθε εις την πρώτη του αντρική μορφή.
Η θητεία του και στα δυο φύλα δεν πέρασε απαρατήρητη. Όταν κάποτε ο Δίας διαφώνησε με την Ήρα για το ποιο από τα δυο φύλα απολαμβάνει τον έρωτα, σκέφθηκαν να καλέσουν ως διαιτητή τον Τειρεσία.
Ο μάντης ήτο κατηγορηματικός : Αν μπορέσουμε να χωρίσουμε την ηδονή σε δέκα ίσα μέρη, είπε, τότε η γυναίκα απολαμβάνει τα εννέα και το ευχαριστιέται μάλιστα με την ψυχή της και ο άντρας το ένα.
Η απάντηση αυτή δεν άρεσε καθόλου εις την Ήρα, που έκρινε ότι ο Τειρεσίας πρόδωσε ένα πολύτιμο γυναικείο μυστικό, γι’ αυτό και τον τιμώρησε με τύφλωση. Ο Δίας, που δεν μπορούσε να αναιρέσει απόφαση άλλου θεού, τον προίκισε με το χάρισμα της μαντείας αλλά και με την δυνατότητα να χαρεί επτά ζωές, πράγμα που δε χαροποίησε καθόλου τον Τειρεσία.
Η Μαντώ θυγατέρα του μάντου Τειρεσίου, υπήρξε και αυτή πολύ μεγάλη μάντισσα.
Ο Άνιος ο υιός του Απόλλωνος και τις Ροιούς ήτο μάντης. Μάντη τον χαρακτηρίζει και ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς εις το βιβλίο του «Προτρεπτικός» [37.1] και τους «Στρωματείς» [288.15] – «Ήρωες και Άγιοι», Γιώργος Σιέττος.
Ο Λοξίας προφήτης από τον πατέρα του Δία, τον οποίο αναφέρει ο Αισχύλος εις τον «Ευμενίδη» [1719]. Η Φημονόη η οποία ήτο η πρώτη προφήτιδα του Απόλλωνος. Άλλους προφήτες που αναφέρει ο Παυσανίας είναι : ο Ακήρατος, ο Ωλλήνας, ο Εχεκράτης και ο Νίκανδρος εις το Χ.V.8
Η προφητεία του Μάντου Αρίσταντου εις τα μυστήρια των Κάβειρων για την γέννηση του Μεγίστου Αλεξάνδρου [Όταν η Ολυμπιάδα ήτο μικρή σε ηλικία γνωρίστηκε με τον Φίλιππο τον Μακεδόνα εις την Σαμοθράκη εις τα Καβείρια Μυστήρια, όπου ο Φίλιππος ζήτησε από τον θείο της, τον Αρύββα να την νυμφευθεί, και την νυμφεύθηκε.
Οι Κάβειροι είχαν «υποδείξει» εις την Ολυμπιάδα την ημέρα που θα έπρεπε να γίνει η σύλληψη του υιού της. Κατά την ημέρα αυτή εγένετο μία έκλειψη Ηλίου η οποία ξεκινούσε από την Πέλλα και έφθανε έως την σημερινή Κίνα. Την έσχατη γη ανατολικά των Ινδιών που είχε φθάσει ο Διόνυσος κατά την εκστρατεία του εις τις Ινδίες.
Στην ουσία η έκλειψη αυτή «έδειχνε» τα μέρη που κατέκτησε ο Μέγας Αλέξανδρος, αλήθεια πόσο σύμπτωση ήταν ή κάποια χαμένη γνώση ;
Όταν η Ολυμπιάδα έμεινε έγκυος είδε εις τον ύπνο της ότι ο Φίλιππος, ο
σύζυγός της έβαλε εις την κοιλιά της Ολυμπιάδος μια σφραγίδα ενός Λεονταριού.
Την επομένη μέρα κάλεσε τον Μάντη
Αρίσταντο από την Τελμισό της Λυκίας, της Μικράς Ασίας να του εξηγήσει τι
σημαίνει το όνειρο.
Ο Μάντης Αρίσταντος προφήτευσε την γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, λέγοντας εις τον Φίλιππο, πώς η γυναίκα σου θα γεννήσει ένα παιδί Λεονταρίσιο, που θα έχει ψυχή και χαρακτήρα Λέοντος, γεννημένο την εποχή των λεόντων [αστρολογική περίοδο]. Η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε εις την συνέχεια με την δράση του του Μεγίστου των Ελλήνων Αλεξάνδρου, αλλά και την περιόδο της γεννήσεως του, του λέοντος.
Ο Αίσακος είχε μαντικές ικανότητες, ήτο υιός της θυγατέρος του μάντου Μέροπος Αρίσβης. Είναι ο ίδιος ο οποίος ερμήνευσε το όνειρο της Εκάβης, όταν είδε ότι γέννησε ένα ξύλο και από μέσα του ξετυλίγοντο αμέτρητα φίδια. Η ερμηνεία του που αποδείχθηκε σωστή, ήτο πως το παιδί που θα γεννούσε, δηλαδή ο Πάρις θα ήτο ο υπαίτιος της καταστροφής της Τροίας.
Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι ο Απολλώνιος ο Τυανεύς ήτο και προφήτης.
Ο Πλούταρχος εις το βιβλίο του «Πύρρος» εις το 31.3 αναφέρει την μάντιδα Απολλωνίδα.
Η τελευταία προφητεία της Πυθίας : «Έστ’ ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται και ές αεί έσεται», δηλαδή «θα έρθει μια μέρα που ο Φοίβος [Απόλλων] θα επιστρέψη και θα μείνη για πάντα».
Μια προφητεία είχε δώσει και ο Απολλώνιος ο Τυανέας, όπως μας πληροφορεί ο Φιλόστρατος κατά την Επιδαύρεια μύησή του. Ο Φιλόστρατος αφηγείται τα ακόλουθα : ο Ιεροφάντης δεν εδέχθηκε να τον μυήσει, καθ’ όσον εθεωρείτο όχι απλώς ως φιλόσοφος, αλλά ως γόης, μη επιτρεπομένου μυήσαι γόητα μηδέ την Ελευσίνα ανοίξαθ ανθρώπω μη καθαρώ τα δαιμόνια.
Ο Απολλώνιος τότε χωρίς να επηρεασθεί απήντησε : «Δεν είπες το μεγαλύτερον δι’ όσα ημπορούσες να με εγκαλέσεις, διότι περί της τελετής εγώ γνωρίζω περισσότερα ή Σύ. Ήλθον δε να μυηθώ από άνθρωπον σοφώτερον εμού».
Οι δε παριστάμενοι συνεχίζει επήνησαν τον Απολλώνιον, διότι τόσο σθεναρώς απήντησε, αλλά και ο Ιεροφάντης, επειδή ενόμισεν ότι η ενέργειά του δεν ήρεσεν εις τους πολλούς, μετέβαλε τόνον και είπεν εις τον Απολλώνιον : μυού σοφός γαρ τις ήκειν έοικας.
Ο Απολλώνιος τότε απάντησε : «θα μυηθώ και θα με μυήσει ο δείνα, μετά από Σε».
Πράγματι εμυήθηκε από τον «δείνα», ο οποίος έγινε Ιεροφάντης μετά τέσσερα έτη. Έτσι ο Απολλώνιος επροφήτευσε την ανακύρηξη του επομένου Ιεροφάντους, όπου και μυήθηκε μέσω αυτού. [Φιλόστρατος 1-2 «Τα εις τον Τυανέα Απολλώνιον» XVIII,5. 27 –XXIV, 30]
τέλος 1ου μέρους
απόσπασμα από το βιβλίο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες», 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου