Η μαγεία εις τον χριστιανισμό [μέρος 2ον]
Τέλος μια Ελληνίδα συγγραφέας, εις το βιβλίο της «Ελληνίδες μάγισσες της Βενετίας», βασισμένο εις τις δικογραφίες και τα αρχεία της τότε Γαληνοτάτης Βενετίας [κράτος τότε], κατά την περίοδο του 16ου έως του 18ου αιώνος δικάσθηκαν πολλές Ελληνίδες για μαγεία.
Εις το βιβλίο «Ελληνίδες μάγισσες εις την Βενετία» της συγγραφέως Διονυσίας Γιαλαμά, εκδόσεις βιβλιο-πωλείου ΕΣΤΙΑΣ – 2009, βασίστηκε εις τα αρχεία της Βενετίας, όπου υπάρχουν οι δικογραφίες των δικών των Ελληνίδων μαγισσών. Εις την Βενετία είχαν καταφύγει αρκετές Ελληνίδες αποφεύγο-ντας τον τουρκικό ζυγό, ο οποίος ήτο πολύ βαρύς σε σχέση με τους Ενετούς και την Βενετία. Πολλές από αυτές κατηγορήθηκαν και όπως αναφέρει η συγγραφέας με βάση τις δικογραφίες της Ιεράς Εξετάσεως της Βενετίας, αναδεικνύονται και οι κοινωνικές συνθήκες και οι περιστάσεις μέσα εις τις οποίες οι γυναίκες αυτές έζησαν και έδρασαν, όπως και τους θεσμούς και μηχανισμούς που κινητο-ποιήθηκαν για την άμεση αντιμετώπισή τους. Και διαπιστώνεται ότι οι γυναίκες αυτές ήσαν τυχερές μέσα εις την ατυχία τους. Την στιγμή μάλιστα που δύο – τρεις χιλιάδες μάγισσες από την περιοχή της Λωρραίνης στάλθηκαν εις την πυρά μέσα σε μία τριακονταετία (1576-1606), σε μια εποχή που ο πανικός και η υστερία γύρω από το «κυνήγι των μαγισσών» εις την Κεντρική και εις την Δυτική Ευ-ρώπη είχε κυριεύσει ακόμη και τα πιο φωτεινά πνεύματα, εις την ιδιαίτερη, αυτόνομη, λαϊκή κοσμική Βενετία όπως και εις την Φλωρεντία άλλωστε έπνεε όμως άνεμος ορθολογισμού. Η λειτουργία της Ιεράς Εξετάσεως εις την Βενετία ήτο συνειδητά ατροφική.
Η Ζanetta Grega di Candia («Η Ελληνίδα Ζανέτα από την Κρήτη»), σύζυγος του βενετοκρητικού ευγενούς Νicolo Βerghalaviti, είναι μία από τις κατηγορούμενες για μαγεία στο βιβλίο «Ελληνίδες μάγισσες εις την Βενετία», 16ος-18ος αιώνας». Σύμφωνα με τις δικογραφίες της Ιεράς Εξετάσεως της Γαληνοτάτης, όχι μόνο είχε χωρίσει από τον σύζυγό της, ο οποίος ζούσε εις την Κρήτη, αλλά συζούσε εις την Βενετία με τον μοναχό fra Domenico Ρugliese, ο οποίος την πίεζε να συναντάται ερωτικά και με έναν άλλον φίλο του μοναχό. Οι δικογραφίες των Ελληνίδων κατηγορουμένων δίνουν ενίοτε λεπτο-μερείς περιγραφές για την ζωή και τις επιδιώξεις τους αλλά φωτογραφίζουν και τις αντιλήψεις της εποχής, όπως και τις καθημερινές αγωνίες των ίδιων και των συγχρόνων τους. Άλλες ήσαν διαζευγμένες ή χήρες που έπρεπε να αντιμετωπίσουν μόνες τα προβλήματα της ζωής και έκαναν ό,τι μπορούσε η καθεμιά. Η Αngela μετά τον θάνατο του συζύγου της Ρiero από την Κύπρο επιδόθηκε στην τέχνη του χορού που γνώριζε από παλαιά, ενώ η Βetta, σύζυγος του Κωνσταντίνου από την Κρήτη και μητέρα δύο ενήλικων αγοριών, διέθετε το σπίτι της για τις χορευτικές παραστάσεις της πρώτης. Η Βενετσιάνα Claretta τις κατηγόρησε ως «αμαρτωλές» γιατί διέλυαν οικογένειες. Άλλες βάδιζαν ακόμη πιο ανοιχτά ενάντια στα ήθη της εποχής: οι Ελληνίδες πόρνες του Castello, μιας από τις λαϊκές συνοικίες της Βενετίας όπου ζούσαν πολλοί Έλληνες, έκαναν αναπόφευκτα και κάποιες τεχνικές και μάγια, απα-ραίτητα για την επαγγελματική τους επιτυχία. Τέτοια ήτο η Rosa, η οποία δίδασκε τα μυστικά της μα-γείας και σε άλλες πόρνες προκειμένου να αποκτήσουν ξεχωριστή λάμψη και να παρασέρνουν όποιον επιθυμούσαν εις τα δίχτυα τους. Άλλες ήσαν ανύπαντρες που κατέφευγαν σε συμβιβαστικές λύσεις καθόλου κοινωνικά αποδεκτές. Η Livia Μuschiera, κόρη του Αntonio Caditi από την Κύπρο, αλλιώς γνωστή ως Μarietta Caditi, για οκτώ χρόνια συζούσε με έναν συμπατριώτη της, τον ναυτικό Αgno-lino Ιoannes, από την Αμμόχωστο, με τον οποίο είχε αποκτήσει τρία παιδιά, χωρίς να τον παντρευτεί. Κάποτε σκέφτηκε να ζητήσει την παρέμβαση μιας γνωστής της Ελληνίδος μάγισσας, της Μarchesina, και πάλι δεν πέτυχε τον σκοπό της. Το αποτέλεσμα ήτο να καταγγείλει ο Αgnolino στην Ιερά Εξέταση πως κάθε φορά που γυρνούσε από κάποιο ταξίδι του έπεφτε άθελά του στην αγκαλιά της καθώς η Μarietta τον κατηύθυνε με τα μάγια της. Τα προβλήματα δεν έλειπαν και από τις παντρεμένες, συνεχίζει ακάθεκτη η συγγραφέας. Στα 1630 ο Βonamin κατηγόρησε την Τarsia εις την Ιερά Εξέταση της Βενετίας ως μάγισσα. Συγκεκριμένα ανέφερε πως η Τarsia και η μητέρα της Ιsabella πέτυχαν με μάγια να τον κάνουν να τη νυμφευθεί. Από μεταγενέστερη δικογραφία του 1649 σε βάρος της Τarsia πληροφορούμαστε ότι ο Βonamin πέτυχε τον σκοπό του και χώρισε απ΄ αυτήν. Από την εποχή απου-σίαζε κάθε ορθολογικό κριτήριο στην ερμηνεία των καταστάσεων, σχολιάζει η Γιαλαμά. [a60]
Τέλος αναφορά υπάρχει και για το Βυζάντιο ή την άλλως ονομαζομένη Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, όπου εγένετο κυνήγι μαγισσών. Μια από τις αναφορές αυτές υπάρχει σ’ ένα σπάνιο κείμενο του Νίκου Τσιφόρου γραμμένο την δεκαετία του ’60. Επειδή οι νέοι χριστιανοί ήθελαν με κάθε τρόπο να ξεριζώσουν τον παγανισμό, δηλαδή την αρχαία θρησκεία των Ελλήνων και να κάνουν όλους τους υπηκόους του Βυζαντίου χριστιανούς, άρχισαν να προσηλυτίζουν τους εθνικούς, όχι με χριστιανικά διδάγματα, αλλά με βία, με φόνους, με καταδιώξεις και με μαρτύρια. Όσα Αρχαία Ελληνικά μνημεία είχαν γλυτώσει από τις βαρβαρικές επιδρομές, άρχισαν να γκρεμίζονται από τους φανατικούς χριστιανούς του Βυζαντίου. Χιλιάδες μελέτες και επιστημονικές παρατηρήσεις ή κάηκαν από τους φανατικούς ή επειδή δεν υπήρχε χαρτί εσβήνοντο από τους καλογήρους, όπου έπειτα μεταχειριζόντο το σβησμένο χαρτί, για να γράψουν προσευχές και χριστιανικά παραγγέλματα. Επιπλέον αφού η πίστη στο Χριστιανισμό ήταν τόσο πολύ ριζωμένη απαγορεύετο ακόμη και η εξάσκηση του ιατρικού επαγγέλματος. Αν κανείς αρρώσταινε, περίμεναν να τον σώσουν με προσευχές και όχι με φάρμακα ή με θεραπεία ιατρική. Συνέβαινε, όμως, και με τις γυναίκες που είχαν αρρώστους τον άντρα τους ή το παιδί τους, να θυμούνται, ότι οι αρρώστιες θεραπεύοντο με ορισμένα βότανα. Αυτό ήταν μια παράδοση, η οποία υπάρχει ακόμη και σήμερα, όταν διαθέτει ο τόπος πλήθος βοτάνων για ορισμένες ασθένειες. Άλλωστε η φαρμακολογία και σήμερα επιστημονικά βασίζεται εις τη βοτανολογία, εις τα βότανα δηλαδή. Οι «εθνικές» γυναίκες, λοιπόν, που δεν επίστευαν, δεν είχανε χωνέψει, ότι ο άρρωστός τους θα εγίνετο καλά με προσευχές, ξεκινούσαν να πάνε εις τα χωράφια και να βρουν τα βότανα, που ήξεραν για να κάνουν καλά τους αγαπημένους τους. Επειδή, όμως, αυτό από το Χριστιανισμό απαγορεύετο, οι γυναίκες αναγκάζοντο να βγουν για μάζεμα βοτάνων όχι την ημέρα αλλά κατά την διάρκεια της νύκτας. Από το σημείο αυτό οι χριστιανοί φανατισμένοι πάντα και βλέποντάς τες να ψάχνουν στο φως του φεγγαριού, όπως χαρακτήρισαν για μάγισσες.«Έφθανε, αναφέρει ο ιστορικός, «θεαθή γυνή τις νύκτωρ πλησίον αρχαίων μαρμάρων ίνα χαρακτηρισθή ως αιρετική». Το αποτέλεσμα ήτο, ότι χιλιάδες γυναίκες και κοντά σ’ αυτές και οι δικοί τους, καταδικάσθησαν και κάηκαν ζωντανές ως μάγισσες, όλη αυτή την σκοτεινή εποχή, όπου το Βυζάντιο φρόντιζε να εκχριστιανίσει την Ελλάδα... [a61]
Η ολοκληρωμένη βιβλιογραφία αποκρύπτεται και υπάρχει εις το βιβλίο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες», 2019 - [ Μέρος 2ον ]
Η φωτογραφία προέρχεται από την ακόλουθη ιστοσελίδα:
http://www.nyctophilia.gr/%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE %B5%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE% BC%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B5% CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF %81%CE%AC%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%B7-%CE%B 9%CF%83%CF%84%CE%BF/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου